میدان
(تغییرمسیر از ميدان)
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /مَیدان/----/میدان (جمع میادین)
اسم[ویرایش]
میدان
- محوطهای معمولا به شکل دایره که محل برخورد چند خیابان است؛ فلکه.
- میدان ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت مَی - دان قابل تجزیه باشد و حاکی از تاکستان یا باغات انگور گسترده بوده است.
- پهنه، عرصه، زمین یا محوطه بازی و مسابقه.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین