مَته

از ویکی‌واژه

همچنین ببینید: مته

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • [مَ/تِه]

اسم[ویرایش]

مته

  1. در زبان فارسی معادلی ندارد ولی از نام‌های مردانه گویش بهاری است.
    به فارسی باید متی توصیف نمود و با هالتامتی زبان عیلامی شاید قرابت داشته باشد.