نشیم

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /نِشیم/

اسم[ویرایش]

نشیم

  1. آشیانه مرغان. جای نشستن.
    نشیم تو رخشنده گاه منست/ دو پرّ تو فرّ کلاه منست. «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه