وکیل

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ وکیل دارد

آوایش

• /وَک/ایل/----وکیل (جمع وکیل)

اسم

وکیل

1. (حقوق): آنکه پس از تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق و دریافت درجه لیسانس مجوز اشتغال به وکالت را بدست می‌آورد و به موجب عقد وکالت، انجام امور حقوقی از جانب دیگری می‌شود؛ مباشر، کارگزار.

   وکیل اصطلاحی بسیار باستانی و متعلق به تمدن سومر. این واژه ممکن است به دو بخش وک - ایل قابل تجزیه باشد؛ و کنایه از آن یا گروه حقیقت‌یاب و حقوقدان در تمدن بین‌النهرین بوده است.

2. (حقوق):کسی‌که شخص حقیقی، انجام کارهای خود را به او واگذار می‌کند.
3. (حقوق): نماینده مجلس که از طرف مردم انتخاب شود. جانشین، نایب.

مترادف‌ها

• وکالت، وکیل مدافع، اوروک

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن