ویلایت

از ویکی‌واژه

همچنین ببینید: ولایت

فارسی[ویرایش]

ریشه شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • [ویل/ آی/ عت]

قید[ویرایش]

ویلایت

  1. مردی که از نظر عضای جماعت به هیچ کاری مشغول نباشد و ول بچرخد.
    ویلایت از سه کلمه ویل - آی - عت شکل گرفته و مبیین این واقعیت است که صاحب عنوان فردی بیکار، گدا یا دزد و یغماگر است.

برگردان‌ها[ویرایش]