پلنگیدن
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- ایرانی
آوایش[ویرایش]
- [پَلَنگیدَن]
فعل[ویرایش]
پلنگیدن
- جنگیدن ، رزمیدن ، مبارزه کردن ، نبرد کردن.
- ریشه واژه: طرزی افشار یکی از شعرای دوره صفوی که به به کار بردن مصادر جعلی مشهور است این مصدر را بکار برده.
مثال[ویرایش]
- تو غزال گلشن حسنی پلنگیدن چرا؟ .... با مسلمانان مسکین کافریدن بهر چه؟ (طرزی افشار)