پیشکار
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /پِیش/کار/
اسم مرکب[ویرایش]
پیشکار
- آنکه به نیابت از شخص ثروتمند و صاحب املاک، کارهای او را انجام می‌دهد، و سرپرست خدمتکاران او محسوب می‌شود. کارپرداز و مباشر افراد بزرگ و محتشم. نوکر، پیشخدمت، شاگرد نانوا.
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه