چنگ
(~.)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
- یکی از سازهای سیمی که به وسیلة انگشتان دست نواخته می‌شود.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(چَ)
- پنجه و مجموعة انگشتان انسان و دیگر جانوران.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(چُ)
- چنگیدن: سخن، گفتار.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(~.)
صفت[ویرایش]
- منحنی، خمیده.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
چُنگ :(chong) در گویش گنابادی یعنی نوک پرندگان ، نوک و قله کوه ، منقار
برگردان‌ها[ویرایش]
|
- ایتالیایی
اسم[ویرایش]
- انگلیسی
- uncus