چوبک
فارسی[ویرایش]
(بَ)
اسم[ویرایش]
- گیاهی دارای گل‌های مجتمع با برگ‌های خاردار و ریشة ضخیم. ریشة این گیاه را پس از خشک کردن می‌کوبند و نرم می‌کنند و در شستن لباس به کار می‌برند.
- چوب کوتاه و باریکی که بعضی از سازهای کوبه‌ای مانند طبل را با آن می‌نوازند.
- نام تخته و چوبی که مهتر پاسبانان شب‌ها در دست می‌گرفت و آن چوب را ب ر تخته می‌کوفت تا از صدای آن پاسبانان بیدار شوند.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین