کاره
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /کارِه/
قید[ویرایش]
کاره
- کاری، محکم یا ضربه محکم به زبان فارسی.
- از اصطلاحات کتیبهبیستون در زمان داریوش بزرگ، به معنی مردم سلحشور، جنگجو، سپاه، و یا قبیله تعبیر شدهاست.
- کاره در گویش بهاری به معنی محکم٬ ضربه محکم و امثال آن است.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
- عربی
- ناخوش، ناپسند.
- پشتواره، بسته کوچک از هیزم و علف.
- (صفت نسبی): مستعد، لایق کار.
- صاحب شغل و مقام.
متردافها[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6
- فرهنگ لغت معین