کاروانچه

فارسی

حوزه: [گردشگری و جهانگردی]

1. واگنی کوچک با امکانات محدود.

منابع

«کاروانچه» هم‌ارزِ «caravanette»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی