کربان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /کِر/بان/

اسم[ویرایش]

کربان

  1. شکل قدیمی تلفظ کاروان یا کاربان.
    کَربان مسموع شده ولی تلفظ درست و قدیمی باید کِربان باشد، کِر همان خطی است که شتران هنگام جابجایی در حرکت ایجاد می‌کردند و بان مرد مستحفظ آنان بود.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

  • آذری

اسم[ویرایش]

  1. کَربان در یک آهنگ به زبان آذربایجانی.
    سیندرین قِزلَر سیندرین قِزلَر، نبه کَربان‌نَن گَلِه‌رِه.
    به رقصید دختران به رقصیدن دختران، نبی از کاروان (مسافرت) می‌آید.