گنگ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • گنگ

ریشه‌شناسی ۱[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • (گُ)

صفت[ویرایش]

گنگ

  1. لال، بی زبان.
  2. نیکو، خوب، زیبا.

ریشه‌شناسی ۲[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • (گَ)

اسم[ویرایش]

گنگ

  1. خمیده، کج، کوژ (مادرزاد و غیره)
  2. لولة سفالی که برای عبور آب در زیر زمین کار می‌گذاشتند.
  3. جزیره.
  4. بادی است که گویند به سبب سودا در بدن مردم به هم می‌رسد و بن موها می‌خارد و تا موی را نکنند خارش برطرف نمی‌شود.
  5. کنگ: امرد قوی جثه.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

پهلوی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

صفت[ویرایش]

گنگ

  1. ~ به معنی گشاد، مانند انگشتری که برای انگشت بزرگ باشد یا شلواری که برای تن بزرگ باشد.
    بؤ شالوار منهَ گنگ نِه
    این شلوار به من بزرگ است.

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

صفت[ویرایش]

muto

انگلیسی
whist