قیمومت

از ویکی‌واژه

(ق مَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر لازم[ویرایش]

  1. قیم بودن.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

قیمومت [تلفظ: قَ مَ - اسم مصدر، در عربی: قيمومة] به معنی ''سرپرستی''، ''قیّم بودن'' است. قـَیــِّم یعنی سرپرست و تکیه‌گاه.

کلمات قیمومیت و قیومیت [قَ یّ یَ، در عربی: قيّومیة] که هر دو مصدر مجعول هستند نیز در همین معنا استفاده شده‌اند. قیّومیت مصدر ساختگی (مجعول) به شکل عربی است که در متون فارسی مصطلح شده است و از ریشه‌ی «قیّوم» است و نه «قیّم».

(برای معنای اصطلاحی در حقوق و سیاست نگاه کنید به ویکی‌پدیا)

قیمومت مانند شیخوخت در هیچ‌یک از منابعی که در دسترس ماست دیده نمی‌شود ... از سوی دیگر قیمومیت هم که مستعمل است، صحیح نیست.»[۱]

  1. ----

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
wardship