آئینه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /آئی/نِه/

اسم[ویرایش]

آئینه

  1. شیشه‌ای که یک طرف آن با جیوه پوشانده شده، و منعکس کننده اشیاء پیرامون است.
    آئینه در زبان معیار باستان مفهومی غیر از این داشته، و به معنی حامله‌ای است که در ماه جاری امکان زادن و فارق شدن داشته است.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]