آبار

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آبار/

اسم

آبار

1. (جمعِ): بِئْر، چاه‌ها.

   آب حیات او را در آبار بوار بند کرده. «جوینی»

2. (پزشکی): دارویی مرکب از سرب و گوگرد که در چشم پزشکی به کار می‌رود.

   به آبار ... علاج کنی ... بفرمایی به چشم اندر چکانیدن. «اخوینی»

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن