آب‌‌خوان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/خوان/

اسم مرکب

آب خوان

1. (کشاورزی): سفره آب زیرزمینی.
2. حوزه [زمین‏‌شناسی]: توده‏‌سنگ تراوا و اشباع‏ شده از آب که آب چاه‌ها و چشمه‏‌های پیرامون را تأمین می‌کند.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آبخوان» هم‌ارزِ «aquifer»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر دوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰