آب‌دندان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/دَندان/

اسم مرکب

آب‌دندان

1. (قدیم): نوعی حلوا، نوعی گلابی، نوعی انار بی‌هسته.
2. (مجاز): ساده لوح، ابله، زبون.
3. حریفی که در قمار به راحتی مغلوب شود.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن