حلوا
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /حلواء/
اسم[ویرایش]
حلوا
- خوراکی که به وسیله آرد، روغن، شکر و مواد دیگر تهیه کنند و در عصر پنجشنبه در گورستان خیرات اموات و گذشتگان نمایند.
- حلوا ممکن است یکی از کهن‌ترین یافته ایرانیان باشد و در گذشته بجای شکر، از شیره انگور برای شیرینی آن استفاده می‌شد.
استعاره[ویرایش]
- حلوای کسی را خوردن کنایه: از شاهد مرگ او بودن.
- حلوا حلوا کردن کنایه از: عزیز و گرامی داشتن.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین