آب‌دستی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/دَستی/

صفت نسبی

آب‌دستی

1. منسوب به آب‌دست؛ خدمتکاری که برای دیگران آفتابه‌ لگن می‌گیرد تا دست و روی خود را بشویند.

حاصل مصدر

1. (قدیم): چابکی، مهارت، چیره‌دستی.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن