آب‌گیری

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آب/گِیری/

اسم مرکب[ویرایش]

آب‌گیری

  1. عمل آب گرفتن یا بیرون کشیدن عصاره میوه‌ها.
  2. پُر کردن مخزن، تانکر، آب‌انبار، و مانند آنها از آب.

صفت[ویرایش]

  1. مناسب برای گرفتن آب از آن.

حاصل مصدر[ویرایش]

  1. (شیمی): گرفتن آب مواد به کمک گرما یا به روش‌های دیگر.
  2. (مواد): تاب کاری.
  3. حوزه: [حمل‏ونقل دریایی]: پذیرش آب به داخل انبار یا یکی از اتاقک‌ها برای اطفای حریق یا پذیرش آب در انبارهای ترازه‌گیری برای بالا بردن پایداری شناور.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن

«آب‌گیری» هم‌ارزِ «flooding 2»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸