آتش‌بیار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آتش/بیار/
صفت[ویرایش]
آتش‌بیار
- (گفتگو): آنکه کار او آوردن آتش از جایی برای روشن کردن و افروختن چیزی است.
- (مجاز): آنکه با سخن چینی و گفتن سخنان تحریک‌آمیز و دخالت‌های بیجا، به دعوا و اختلاف دامن می‌زند.
- (مجاز): آنکه برای دیگران جاسوسی، واسطه‌کری، و طرفداری می‌کند.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن