آتش‌خور

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتَش/خور/

صفت[ویرایش]

آتش‌خور

  1. آتشخوار.
    یک مرتبه مرغ آتشخور شدی. «شهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن