آخرالنهر

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آخَرالنَهر/

اسم مرکب

آخرالنهر

1. (نجوم): ستاره آلفا از صورت فلکی نهر که در جنوب آن قرار گرفته و نهمین ستاره روشن آسمان است.
2. حوزه: [نجوم]: ستارۀ آلفا در صورت فلکی نهر (آلفا- نهر) که با قدر 0/46 نهمین ستارۀ درخشان آسمان است و حدود 70 سال نوری از زمین فاصله دارد.

مترادف‌ها

• آخرالآخرین، آخرالزمان، آخرالامر

منابع

• فرهنگ بزرگ فارسی

«آخرالنهر» هم‌ارزِ «Achernar»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶