آخرت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- عربی
آوایش
[ویرایش]- /آخِرَت/
اسم
[ویرایش]
آخرت
- (ادیان): در اعتقاد صاحبان ادیان، جهانی که پس از مُردن (پس از رستاخیز) به آن داخل می‌شوند و مطابق اعمال دنیایی‌شان همیشه در آنجا در نعمت و خوشی یا عذاب زندگی میکنند. جهان دیگر، عُقبیٰ. مقابل دنیا.
برگردان‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر
[ویرایش]- زبان معیار باستان
آوایش
[ویرایش]- /آخِر/عت/
اسم مرکب
[ویرایش]آخرت
- آخرت در زبان معیار باستان ممکن است به دو بخش آخِر - عت قابل تجزیه باشد، و معنی آن نفر آخر است.