پرش به محتوا

آخرش

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آخَرَش/

قید

[ویرایش]

آخرش

  1. (گفتگو): در آخر، سرانجام، عاقبت.
    آخرش یکی را ندیدی این طاق را درست کند؟ «رحیمی»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن