آخرش

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخَرَش/

قید[ویرایش]

آخرش

  1. (گفتگو): در آخر، سرانجام، عاقبت.
    آخرش یکی را ندیدی این طاق را درست کند؟ «رحیمی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن