آخر‌باشی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آخُر/باشی/

اسم مرکب[ویرایش]

آخُرباشی

  1. (دیوانی): آخور باشی.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن