آخور

(خُ)

فارسی

شکل‌های دیگر:

آخُر

ریشه‌شناسی

از پارسی میانه 𐭠𐭤𐭥𐭫- ʾhwl (āxwarr, “ستورگار; اصطبل”). واژه پارسی یادشده با واژگان ئاخور، ئاخوور، ئاخر در کردی مرکزی، axur, axûr, axir در کردی شمالی، آخور (āxor, “آخور, آبشخور; اصطبل, طویله”) در پشتو همریشه است. واژگان ախոռ (axoṙ) در ارمنی کهن، ახორი (axori), ახური (axuri)در گرجی و ܐܟܘܪ (ʾāḵwar) در سریانی کلاسیک وام گرفته از دیسه پارسی میانه هستند. دیسه پارسی میانه برگرفته از کارواژه خوردن (xordan) است که بایستی از ریشه پیش-ایرانی -hwar* (خوردن) باشد.

اسم

1. طویله، اصطبل.
2. حوضچه.

اشتقاقات

• آذری: axur / آخور
• چغتای: [script needed] (axor)
• هندوستانی:

  هندی: आख़ोर (āxor)

  اردو: آخور (āxor)

• ترکی عثمانی: آخور
  • آلبانیایی: ahur
  • بلغاری: яхъ̀р (jahǎ̀r)
  • تاتاری کریمه: ahır
  • یونانی: αχούρι (achoúri)
  • صربی-کرواتی: ахар / ahar
  • ترکی استانبولی: ahır, (لهجه‌ای) ahor, ahar

منابع

• فرهنگ لغت معین
• )kwr” در پروژه فرهنگ آرامی کالج عبری
• "آخور" در لغتنامه دهخدا.
• آچارئان، هراچئیان(۱۹۷۱)، فرهنگ ارمنی- ارمنی, دانشگاه ایروان، ախոռ، page 99a

برگردان‌ها

انگلیسی:manger,crib

آذری

ریشه‌شناسی

از فارسی آخور

اسم

1. طویله، اصطبل

اردو

ریشه‌شناسی

از فارسی آخور

اسم

1. طویله، اصطبل

پشتو

ریشه‌شناسی

از پارسی میانه 𐭠𐭤𐭥𐭫- ʾhwl (āxwarr, “ستورگار; اصطبل”). واژه پشتو یادشده با واژگان ئاخور، ئاخوور، ئاخر در کردی مرکزی، axur, axûr, axir در کردی شمالی، آخور (āxor, “آخور, آبشخور; اصطبل, طویله”) در پارسی همریشه است. واژگان ախոռ (axoṙ) در ارمنی کهن، ახორი (axori), ახური (axuri)در گرجی و ܐܟܘܪ (ʾāḵwar) در سریانی کلاسیک وام گرفته از دیسه پارسی میانه هستند. دیسه پارسی میانه برگرفته از کارواژه خوردن (xordan) است که بایستی از ریشه پیش-ایرانی -hwar* (خوردن) باشد.

اسم

1. طویله، اصطبل.