آداب‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آداب/کردن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

آداب‌کردن

  1. (قدیمی): رفتار کردن. آداب.
    زنهار که با فرزند ما این قِسم آدابی نکنی. «عالم‌آرای‌صفوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن