آدمیت

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آدَمیَّت/

اسم مصدر

آدمیت

1. رفتار و اخلاق مناسب با مقام انسان داشتن؛ انسان بودن. به فضایل انسانی آراسته بودن.

   به اصول محبت و ادب و آدمیت کم اعتنا شده بود. «جمال‌زاده»

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: manhood mankind

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن