آدمیت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آدَمیَّت/

اسم مصدر[ویرایش]

آدمیت

  1. رفتار و اخلاق مناسب با مقام انسان داشتن؛ انسان بودن. به فضایل انسانی آراسته بودن.
    به اصول محبت و ادب و آدمیت کم اعتنا شده بود. «جمال‌زاده»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن