آدم‌به‌دور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- آدم/به/دور/
صفت[ویرایش]
آدم‌به‌دور
- (توهین‌آمیز): آنکه به علت اجتناب از معاشرت یا آمیزش با دیگران، فاقد خصوصیات یا رفتار اجتماعی متناسب با جامعه است. منزوی، مردم گریز، از آدم به دور.
- مگر تو آدم به دوری، یک دفعه هم که شده بیا و فامیل را ببین.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن