آدم

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتار

آذم

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • بابلی

آوایش[ویرایش]

  • /آ/دم/

اسم[ویرایش]

آدم

  1. (ادیان): نخستین انسان. ابوالبشر.
    خود را شناختن از توانایی جسمی یا خصوصیات روحی کسی آگاه شدن، شعور داشتن و متکلم بودن.
  2. (تاریخ): در جامعه باستانی بابل باستان به معنی فرد آزاد.
  3. (تاریخ): در دوران جدید بابل باستان به معنی برده، نوکر.
    وجه‌‌ تسمیه آدم که از یک حرف آ و یک کلمه دم شکل گرفته ممکن است منظور از آ همان نژاد برتر و مقدم بر سایر نژادها یعنی نژاد سفید باشد. بخش دوم کلمه به مفهوم باستانی آن دِم است یعنی منزوی، گوشه‌گیر و مفاهیمی در این مایه‌ها.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین