آدم

از ویکی‌واژه

پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

بابلی

آوایش[ویرایش]

/آ/دم/

اسم[ویرایش]

آدم

(ادیان): نخستین انسان. ابوالبشر.
خود را شناختن از توانایی جسمی یا خصوصیات روحی کسی آگاه شدن، شعور داشتن و متکلم بودن.
(تاریخ): در جامعه باستانی بابل باستان به معنی فرد آزاد.
(تاریخ): در دوران جدید بابل باستان به معنی برده، نوکر.
وجه‌‌ تسمیه آدم که از یک حرف آ و یک کلمه دم شکل گرفته ممکن است منظور از آ همان نژاد برتر و مقدم بر سایر نژادها یعنی نژاد سفید باشد. بخش دوم کلمه به مفهوم باستانی آن دِم است یعنی منزوی، گوشه‌گیر و مفاهیمی در این مایه‌ها.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

Translations

منابع[ویرایش]

فرهنگ لغت معین

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آدم&oldid=838404»