آدم‌به‌دور

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• آدم/به/دور/

صفت

آدم‌به‌دور

1. (توهین‌آمیز): آنکه به علت اجتناب از معاشرت یا آمیزش با دیگران، فاقد خصوصیات یا رفتار اجتماعی متناسب با جامعه است. منزوی، مردم‌ گریز، از آدم به دور.

   مگر تو آدم به دوری، یک دفعه هم که شده بیا و فامیل را ببین.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن