آذان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • ترکی

آوایش[ویرایش]

  • /آز/آن/

اسم[ویرایش]

آزان

  1. (قدیم): گوش‌ها.
    صدای اذان به آذان صدرنشینان صفه ملکوت رسیده. «وراینی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن