آذرنگ

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /آذرنگ/

اسم

آذرنگ

1. (قدیم): درد، رنج، غم.

   ز فرزند بر جان و تنت آذرنگ/ ... «ابوشکور»

صفت مرکب

1. آتش رنگ، آذرگون. روشن، نورانی. آتش، آذر.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ‌ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /آذر/اَنگ/

صفت نسبی

آذرنگ

1. (قدیم): حالتی که انسان مکرر دچار اشتباه در عملکرد داشته باشد، اشتباه کننده از روی سهو.

   من هم‌میشهَ بو یوله آذرم

   من همیشه این راه را اشتباه می‌روم.