آذرگون
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /آذر/گون/
صفت مرکب[ویرایش]
آذَرگون
- آذرگون ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آذر - گون قابل تجزیه باشد و به معنی روز اشتباه یا روز اشتباهی است.
- (گیاهی): شقایق، و گل همیشه بهار. نک آذریون.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگشمس