آذرگون

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پارسی باستان

آوایش[ویرایش]

  • /آذر/گون/

صفت مرکب[ویرایش]

آذَرگون

  1. آذرگون ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آذر - گون قابل تجزیه باشد و به معنی روز اشتباه یا روز اشتباهی است.
  2. (گیاهی): شقایق، و گل همیشه بهار. نک آذریون.
    تا همی سرخ بُوَد آذرگون/ تا همی سبز بُوَد سیسنبر «فرخی‌یزدی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ‌شمس