آذین‌بندی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آذین/بندی/

حاصل مصدر[ویرایش]

آذین‌بندی

  1. آذین، آذین بستن. آیین بندی.
    مردم ... مشغول آذین‌بندی بودند. «حاج‌سیاح»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن