پرش به محتوا

آذین

از ویکی‌واژه

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

آزین

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/آذِین/

اسم

آذین

آنچه برای زینت و آرایش دادن بکار می‌برند. زیور، زینت، زیب. تزیین.
(قدیمی): رسم، قاعده، قانون. آیین.
(قدیمی): غرفه و جایگاه‌های آراسته و مزین در جشن‌های.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

منابع

فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

بهاری

آوایش

آذین/

اسم

آذین

مترادف کَم، ناچیز در زبان فارسی که همراه با ربط به مخاطب است.
آذین بِزِمْ چه چؤخ دِ.
کمِت واسه ما زیاده.

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آذین&oldid=866949»