آذین

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آزین

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آذِین/

اسم

آذین

1. آنچه برای زینت و آرایش دادن بکار می‌برند. زیور، زینت، زیب. تزیین.
2. (قدیمی): رسم، قاعده، قانون. آیین.
3. (قدیمی): غرفه و جایگاه‌های آراسته و مزین در جشن‌های.

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• آذین/

اسم

آذین

1. مترادف کَم، ناچیز در زبان فارسی که همراه با ربط به مخاطب است.

   آذین بِزِمْ چه چؤخ دِ.

   کمِت واسه ما زیاده.