آذین
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آذِین/
اسم[ویرایش]
آذین
- آنچه برای زینت و آرایش دادن بکار میبرند. زیور، زینت، زیب. تزیین.
- (قدیمی): رسم، قاعده، قانون. آیین.
- (قدیمی): غرفه و جایگاههای آراسته و مزین در جشنهای.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- آذین/
اسم[ویرایش]
آذین