آرا
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /آرا/
اسم[ویرایش]
آرا
- میان، میانه، وسط، مرز، مرز میان دو شهر یا کشور در زبان معیار باستان. سرگردان، بی‌صاحب، یتیم در زبان بهاری.
- آرا دَ قالمیش.
- سرگردان مانده، یتیم شده.
- آرا دَ قالمیش.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس