آرای

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آرا، آراء

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آرای/

اسم

آرای

1. آراستن. جزء پسین بعضی کلمه‌های مرکب به معنی آراینده. خودآرا، مجلس‌آرا.
2. (قدیم): زیور، زینت.

   تو را حاجت به آرایش نباشد/ که خود پا تا به سر آرایی ای زن. «ملک‌الشعرای بهار»

مترادف‌ها

• آرایه، پیرایه

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن