پرش به محتوا

آرامی

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه‌ لغت

پهلوی

آوایش

/آرامِی/

حاصل مصدر

آرامی

آرام بودن، آرام. آسودگی، اطمینان خاطر.

صفت نسبی

آرامی

مربوط به قوم آرامی، و زبان آرامی.

برگردان‌ها

منابع

فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ #فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

بهاری

آوایش

/آرا/مَی/

اسم مرکب

آرامَی

صرف نظر از مفاهیم زبانی و تمدنی آن، این واژه مفهوم ساده باغ و باغداری را می‌رساند. مَی به معنی تاک انگور است.
شهروندان این تمدن کهن در پرورش انگور و در تأسیس تاکستان شهره بودند.

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آرامی&oldid=867214»