پرش به محتوا

آرام‌یافتن

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آرام/یافتَن/

مصدر فعل لازم

[ویرایش]

آرام‌یافتن

  1. (قدیمی): آسوده خاطر شدن، آرامش یافتن. بی‌حرکت و بدون صدا شدن.
  2. (نظامی): استراحت کردن، آسودن.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن