آزادوار

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزاد/وار/

اسم مرکب[ویرایش]

آزادوار

  1. با خوی و صفت جوانمردی، بزرگوارانه.
    آزادوار برگذرند و مکافات نکنند. «میبدی»
  2. (موسیقی ایرانی): الحان یا نوایی از موسیقی قدیم ایران.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن