آزاری

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزارِی/

صفت نسبی[ویرایش]

آزاری

  1. منسوب به آزار؛ آذاری.
    ابر آزاری چمن‌ها را پُر از احورا کند/ ... «منوچهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن