آذاری

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • آذری

آوایش[ویرایش]

  • /آذاری/

صفت نسبی[ویرایش]

آذاری

  1. منسوب به آذار؛ مربوط به ماه آذار، و به مجاز بهاری.
    ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید/ وجه مَی می‌خواهم و مطرب که می‌گوید رسید. «حافظ»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن