آزرمگین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آزَرم/گِین/

صفت[ویرایش]

آزرمگین

  1. با شرم و با حیا.
    سرشتی نرم و آزرمگین و تودار. «گلاب‌دره‌ای»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن