آزور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /آزوَر/
صفت[ویرایش]
'
- (قدیمی): طمع‌کار، حریص، طماع
- چو داننده مردم بُوَد آزور/ همی دانش او نیاید به بر «فردوسی»
- آزوَر در زبان معیار باستان به دو بخش آز - وَر قابل تجزیه است، و به معنی کم بهره، کم بازده، کم علف، و مانند آنها بوده است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه