پرش به محتوا

آسایش‌طلب

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /آسایش/طَلَب/

صفت

[ویرایش]

آسایش‌طلب

  1. آنکه خواستار راحتی و آسودگی و دوری از رنج و سختی است؛ راحت طلب.
    بزدلان و آسایش طلبان همیشه چنین شکست می‌خورند. «خانلری»

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن