آستان‌بوس

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آستان/بوس/

صفت[ویرایش]

آستان‌بوس

  1. (قدیم): ویژگی آنکه آستان شخص بزرگی را به نشانه احترام و تواضع می‌بوسد. آستان بوسی.
    بر درگاه تو فلک‌ آستان‌بوس است. «راوندی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن