آستینچه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آستین/چِه/

اسم مرکب[ویرایش]

آستینچه

  1. مصغر آستین، آستینک.
    آستینچه تا مچ دستش را گرفته است. «محمود»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن